Tijdens de zomer van 1965 ging de Amerikaanse schrijfster Linda Rosenkrantz op vakantie met haar twee beste vrienden, en een bandrecorder. Alle gesprekken die het drietal die zomer voerde, werden opgenomen. Het kostte Rosenkrantz daarna twee jaar om de honderden uren blabla uit te werken tot een roman, met de toepasselijke titel Talk (1968). New York Review of Books gunt dit vergeten boek een re-issue.
Talk draait rond Marsha (in feite Rosenkrantz zelf), haar beste vriendin, de alcoholverslaafde actrice Emily, en Vincent, een homoseksuele kunstschilder. Vincent en Marsha hebben een Will & Grace-achtige verhouding: de intimiteit is compleet, maar van seks is uiteraard geen sprake. Daardoor komt Marsha niet toe aan een echte verhouding. Het geeft de gesprekken een hard randje: dit is meer dan een vriendschap, dit is een dysfunctionele relatie. Misschien zelfs wel opzettelijk, als een poging van bijna-dertigers om de volwassenheid uit de buurt te houden.
Talk bevat uitsluitend dialogen, zoals deze:
Vincent: I don’t like the idea of an orgy because for me the personal thing is very very important, and with a ménage à trois, you still retain it. And the reason I’m interested in two other men is that it’s a beautiful thing to have two penises in your mouth at once.Marsha: My God, how big a mouth do you have?
Talk is gelukkig geen eindeloos geëmmer; daarvoor zijn de plotse veranderingen, van intiem naar geroddel en terug, te verrassend.
Emily: Your sensitivity is very sweet and touching, Vinnie, but you sure don’t know how to make a dressing for tomatoes.
Een ontdekking, dit boek, dat met de jaren alleen maar hedendaagser is geworden.
Linda Rosenkrantz, Talk.
New York Review of Books, 215 blz., € 16,99
Deze stukje verscheen eerder in Winq.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten