De eindejaarsvraagjes

1. Wat was het beste boek van 2014? 

Ik beperk me hier tot Vlaamse literatuur. De nieuwe Dimitri Verhulst, Kaddisj voor een kut, was sterk en ook Het hout, van half-Vlaming Jeroen Brouwers, mocht er zijn. Voor de rest was het een weinig opmerkelijk jaar in de Vlaamse letteren. Het voornaamste literaire fenomeen van 2014 was Griet Op de Beeck, afscheidster van sentimentele onzin: dat zegt alles. Volgend jaar krijgen we gelukkig nieuw werk van Annelies Verbeke en Yves Petry. Oef. 

2. Welk boek verdient in 2015 een tweede kans?

Het merkwaardigste dat ik dit jaar in handen kreeg, was Het witte boek van ene Rafael Horzon (vertaling uit het Duits: Willy Hemelrijk). Horzon, ‘meubelmagnaat, oorspronkelijk genie en appeltaarttycoon’, doet in Het witte boek verslag van zijn rise to fame. Een zeer merkwaardig, droogkomisch boek, dat ik voor fictie hield, maar de mensen van uitgeverij Leesmagazijn houden staande dat Het witte boek non-fictie is. Merkwaardig. Hier ga ik me in 2015 een tweede keer over buigen. 

3. Welke schrijver moet volgend jaar herontdekt worden?

Voor een reeks artikels op Tzum.info heb ik tientallen boeken van Georges Simenon gelezen. Ongelooflijk wat die man allemaal aan moois heeft achtergelaten! Ik ben intussen hopeloos verslaafd. Ontdek alstublieft zijn romans durs, o.a. Les fiançailles de M. Hire, een grimmig verhaal over massapsychologie, of Les témoins, waarin een rechter tijdens een proces al zijn zekerheden ziet verdampen. 

Deze vragen beantwoordde ik voor De Standaard; lees de Standaard der Letteren van vandaag voor nog veel meer aanbevelingen.