maandag 31 oktober 2016

Signalement // Danstempels

Als je de krant leest zou je denken dat academici alleen maar dienen om te onderzoeken van welk soort suiker je het dikst wordt. Dat is niet juist. Ze doen soms ook nuttig wetenschappelijk werk. Tim Lawrence bijvoorbeeld, een Britse professor Cultural Studies, schrijft over dansmuziek. In Life and Death on the New York Dance Floor, 1980-1983 beschrijft hij de onwaarschijnlijke kruising tussen nieuwe dansmuziek, maatschappelijke tendensen en nieuwe kunststromingen die elkaar vonden op de dansvloeren van clubs als Flamingo, Mudd Club en The Saint.
Aan de hand van de opkomst (en vaak ook de neergang en sluiting) van befaamde clubs en hun dj’s schildert Lawrence een waanzinnig gedetailleerd portret van een bewogen tijdvak. Disco is dood, maar nieuwe genres roven de beste elementen uit het treinwrak. Zalen experimenteren met hun deurenbeleid (meer gays? minder vrouwen? blank en zwart apart?), terwijl Keith Haring en Jean-Michel Basquiat hun eerste stappen zetten. Een zelfverzekerde jonge danseres genaamd Madonna krijgt haar eerste optreden (met de bedoeling dat ze zal worden uitgejouwd) en krijgt toevallig een popnummertje zonder eigenaar te horen, getiteld “Holiday”.
Life and Death... is een een extended dance remix van een boek (ruim vijfhonderd dichtbedrukte bladzijden, plus honderden voetnoten) maar dichterbij de echte ervaring van toen zullen we nooit meer komen.

Tim Lawrence, Life and death on the New York dance floor, 1980-1983.
Duke University Press, 555 p., € 25,75 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten