Een vissersdorpje in Korea, 1932. Het tienermeisje Sunja valt voor de charmes van een rijke vishandelaar. Dat ze ongehuwd zwanger van hem wordt, is op zich al een ramp, maar als ze ontdekt dat Koh Hansu getrouwd is, is het hek finaal van de dam.
Met een inderhaast opgeduikelde echtgenoot vlucht Sunja naar Japan. Dat is het begin van een drie generaties overspannende roman over het lot van Koreaanse migranten in Japan. De autochtone bevolking beschouwt hen als vuil, onbetrouwbaar tuig en vernedert de Koreanen zonder enige remming. Sunja verhuist van nette armoede naar een getto, maar ze bijt door. Haar kinderen houden haar op de been.
De kinderen en kleinkinderen zelf hebben het lastiger met die discriminatie – en met de nasleep van Sunja’s misstap. Koh Hansu blijft zich vanuit de verte om Sunja’s lot bekommeren, altijd met de beste bedoelingen maar niet altijd met de beste gevolgen. (Wat moeten we denken van yakuza, ladykiller en bezorgde vader Koh Hansu? Is hij boeiend, als dubieuze beschermengel, of slechts een deus ex machina die de auteur af en toe van stal haalt?)
En dan is er ook nog die atoombom.
Min Jin Lee (Seoel, 1968) kreeg het idee voor Pachinko in 1989. Ze schreef meerdere versie van dit boek, verwierp die, deed extra research (en dat is te merken in de vele kleurrijke details), enzovoort. Ze debuteerde ten slotte met een andere roman, Free Food for Millionaires (2007). Pachinko, de realisatie van een bijna dertig jaar oud, verscheen in 2017. Het boek haalde de shortlist van de National Book Award for Fiction.
- Een boek over Koreanen in Japan? Is dat niet... hopeloos niche? Mja, maar Pachinko klinkt toch bekend. De personages zijn in Japan tweederangsburgers, maar worden bij terugkeer naar Korea net zo goed uitgespuwd. Ze vallen tussen twee culturen en hoe veel tijd er ook verstrijkt, het is alsof ze altijd allochtoon zullen blijven. Dat lazen we ook in romans van Nederlandse allochtone schrijvers. Pachinko gaat over migratie in het algemeen en over mensen die het ongeluk hebben gehad om op de foute plek te worden geboren.
- Daarnaast focust Min Jin Lee op de gigantische druk die op vrouwen uitgeoefend wordt. Schrijnend is bijvoorbeeld de scène waarin Sunja wordt ondervraagd door pastoor Shin. De pastoor bedelft haar onder verwijten van zonde, terwijl haar toekomstige echtgenoot Sunja’s gedrag tijdens het gesprek teleurstellend vindt. Vrouwen worden in dit boek voortdurend bekeken en bespied, be- en veroordeeld.
- Een pachinko is een soort gokautomaat. De pachinko-business is in Japan groter dan de autoindustrie, zegt één van de personages. Pachinko is een rode draad in het leven van Sunja en het kansspel geeft ook zijn naam aan de roman.
- Pachinko is een huzarenstukje van research en valt op door de meeslepende, soms erg dramatische verhaallijnen, maar de stijl is niet meer dan het voertuig van het verhaal.
Min Jin Lee, Pachinko. Vertaling: Ineke Lenting en Paul van der Lecq.
Meulenhoff, 512 bladzijden, € 22,99
Geen opmerkingen:
Een reactie posten