Op de tweede verdieping hield de jongen een deur voor hem open en begaf zich meteen naar de olielamp op de tafel. Knoop na knoop ontdeed Henri zich van zijn overjas, merkte toen pas hoe koud het in de kamer was en knoopte het hele rijtje weer dicht. ‘Ik maak meteen een vuur voor u,’ zei de jongen. Henri mompelde iets instemmends, ging bij het raam staan en wachtte af.
Het duurde niet lang. Twee paar voetstappen kwamen de trap op, gingen voorbij en werden gevolgd door het knerpen van een deurknop. Gedempte stemmen werden hoorbaar.
Blijkbaar was die nieuwe gast zo gesteld op zijn nachtrust, dat hij de kamer vlak naast die van Henri gekozen had.
‘Het hout is een beetje vochtig. Het spijt me heel erg. We wisten niet precies wanneer u zou aankomen. Misschien wilt u even naar de salon gaan? Daar is het warm, en de bar is open. Er is overigens post voor u.’
Nu pas zag Henri de witte rechthoek die tegen de olielamp op het tafeltje gezet was. Zijn uitdrukking ontspande toen hij in het licht van de lamp het handschrift van zijn vader herkende. Gericht aan H. Conscience, per adres Hôtel Saint-Antoine, 3 oktober.
Bij de dubbele deur van de salon hield hij de pas in, alsof het gebrek aan licht en geluid hem tegenhield, terug de gang in duwde zelfs. De salon, zoals het hotel, verleidde de bezoeker met een zekere luxe – roodpluchen fauteuils, glanzend gewreven lampen, massieve Biedermeier-kasten met glaswerk opgesteld tussen de tafeltjes om de gasten intimiteit te gunnen – maar er zat niemand en slechts her en der waren de lampen aangestoken. Op een verhoogje stond een piano, maar de kruk ervoor was leeg.
‘We zijn open,’ zei de barman met stemverheffing, in het Frans. Er lag een krant voor hem open op de toog en hij kwam pas uit zijn leunende houding overeind toen Henri al vlak voor hem stond.
‘Beveel mij een Antwerps bier aan, alsjeblieft,’ antwoordde Henri in het Vlaams.
‘Er zijn er vijf per wijk!’ protesteerde de barman, en hij begon aan een uitputtende vergelijking. Pas na enkele minuten wist Henri hem te onderbreken en een pint te bestellen, met de belofte dat de man kon doorpraten en dat hij later nog bier van een andere brouwerij zou proeven.
‘Liefste zoon,’ luidde de aanhef van de brief. ‘Ik ben op van de zorgen. Let wel, ik ben ook bijzonder blij dat ik je nu snel terug zal zien. De tijd vliegt, zegt men, maar zelden rap genoeg. Vooral als je je zoon mist, of op bent van de zorgen.’
(wordt vervolgd)
Meer weten over de achtergronden van dit feuilleton? Klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten